
««پرسونا»، نقابیه که کمکمون می کنه توی جامعه نقش هامون رو خوب بازی کنیم و رفتارهامون رو با انتظارات دیگران تطبیق بدیم.مشکل از جایی شروع میشه که «پرسونا» تبدیل میشه به خودمون؛ یعنی اونقدر با نقشمون یکی میشیم که فراموش میکنیم پشت اون نقاب، یک انسان با احساسات، رویاها و ضعفهای واقعی وجود داره.